ShelLuser

Mooie apparatuur Koelkast en dank voor het verwijzen naar deze thread, heel erg leuk! En ik zou graag even aanschuiven als dat mag Ikzelf ben ook erg passievol van synthesizers en 'sound design' in het algemeen. Ik ben 10 jaar geleden met mijn hobby gestart; ik was al sinds mijn jeugd enthousiast over "synthesizers" maar zonder precies te weten wat het nou allemaal was. Voor mij was een synth een toetsenbord met een hele batterij aan knoppen. Maar goed: 10 jaar geleden (rond 2008 / 2009) nam ik een besluit: ik wil een synth. Errr, ja, dat is een "klein beetje" uit de hand gelopen 😏 Dat is ook mijn tip voor starters: ga niet teveel bezuinigen op je starters gear, hou er rekening mee dat je veel geld zal gaan spenderen, zeker in het begin. Goeie apparatuur kost geld, "plain and simple". Maar terug naar mijn verhaal / introductie... Het begon toen ik een keyboard van mijn ouders kreeg, ik koos voor een Casio, maar wilde ook een synth. Ik ben rond gaan kijken en heb uiteindelijk besloten om niet de hardware maar software kant te kiezen. Ofwel de "soft synths". Na lang wikken en wegen viel mijn keuze op Ableton Live; dit is een zogenaamde "DAW" wat staat voor Digital Audio Workstation, ofwel een digitaal audio bewerkings programma. Ik heb zwaar geinvesteerd en kocht de 'Suite' versie (dat was een goeie E 700 - 800,-) omdat deze met alle instrumenten werd geleverd. Ofwel: de soft synths. Zonder precies te weten wat het was kocht ik ook meteen de "Max for Live" expansie voor een goeie E 200 - 300,- omdat ik wel meteen doorhad dat deze opzet mij toegang zou geven tot een enorme diversiteit aan mogelijkheden... Ah, hier is een mooi filmpje: Dit zei me al genoeg. Maar er was nog een belangrijk aspect: de zogenaamde sound engine. Het hart van de geluidsproductie zeg maar; iedere 'DAW' gebruikt meestal andere karakterestieken en berekeningen voor het digitale signaal. Met andere woorden: er kunnen (soms subtiele) verschillen zitten in de manier waarop een DAW "klinkt". En destijds werd 'Max for Live' puur gebouwd op de stand-alone versie van 'Max'. Max is een visuele programmeer taal (zoals je boven kunt zien) waarmee je hele specifieke dingen kunt maken voor multimedia toepassingen. En alhoewel Max niet specifiek een 'DAW' is heeft het natuurlijk wel een eigen sound engine, een die anders is dan die van Live. Ofwel: met het aanschaffen van Max for Live kocht ik ook een vorm van diversiteit. Naast mijn Casio keyboard wilde ik ook iets specifieks om Live aan te kunnen sturen en mijn keuze viel op de Akai APC40: ... en weer E 300,- armer maar een hele ervaring rijker. Eigenlijk iets minder omdat ik mijn APC40 als een combo deal kocht, dus 2 producten (Live & APC) tegen een licht gereduceerde prijs. Waarom Live? Vanwege de zeer specifieke manier van werken. Live kan op meerdere manieren worden gebruikt; in de traditionele manier waarop je audio (of midi) tracks netjes gestapeld zijn en van links naar rechts lopen. Binnen Live heet dit de 'Arrangement view'. Maar Live kenmerkt zich ook met een spreadsheet achtige interface wat de 'session view' wordt genoemd. Hierin worden de tracks afgebeeld door kolommen en kan een track meerdere 'clips' onderbrengen. Audio tracks gebruiken uiteraard audio clips en midi tracks gebruiken midi clips. Het voordeel is dat je op deze manier eindeloos kunt experimenteren. Denk even aan een bassline. Een track kan meerdere clips met meerdere 'takes' hebben waardoor je kan afwisselen, combineren of simpelweg de beste stukjes uit alle clips knippen en die samenvoegen. EN toen wilde ik toch nog meer... De dag nadat ik mijn apparatuur had gekocht besloot ik om nog een keer gek te doen en ik kocht 'Reason'. Reason lijkt totaal niet op Live maar heeft net als Live een compleet eigenzinnige workflow. Een specifiek kenmerk van Reason is dat het een 19" rack simuleert waarin je verschillende apparaten kunt onderbrengen. Sterker nog: als je het 'rack' omdraaid krijg je toegang tot de achterkant, inclusief een hele lading aan virtuele kabels. Werken met Reason kan dus ook op veel verschillende manieren... je kan gewoon je instrumenten selecteren, gaan spelen en de resultaten opnemen. Maar je kan dus ook gaan "hacken" en je spul op specifieke manieren aansluiten om zo hele specifieke geluiden te creeren. Het mooie aan Reason is dat ze altijd hun tijd ver vooruit waren... Malstrom: dit was een van de redenen dat ik Reason kocht: een granular synthesizer. In kort: je pakt een 'wavetable; (= een geluidje), je breekt dat op in duizende stukjes en op al die stukjes laat je vervolgens filters en effecten los en dan koppel je het geheel weer ietwat aan elkaar. Het resultaat is heel specifiek Dit filmpje is alweer een stuk ouder maar naar mijn mening nog altijd een van de beste (en beter klinkende) introducties... En dat is ietwat globaal mijn verhaal. Minus Max, maar ik denk dat dat een beetje teveel van het goede zou worden. Max is een manier om je eigen synths te bouwen, dus: oscillator, filter, envelope, lfo en sja... additive of subtracive synthesis? Misschien toch granular of... verzin je zelf iets anders? Op dit moment heb ik al mijn software geupgrade naar de laatste versies (Live 10, Reason 10 en Max 8 ) en sinds vorige week ben ik de draad weer wat aan het oppakken. (digitale) Audio heeft nog altijd een enorme aantrekkingskracht op mij. ZOzeer dat ik vaak met een Yamaha pockettrak c24 audio recoder rondloop... je neemt audio op, steekt 'm in je USB poort en je kopieert het wav file wat je vervolgens zo weer in een DAW laadt om het vervolgens te bewerken en gebruiken... Sound design is fantastisch, maar audio opnemen (met een goeie kwaliteit uiteraard) en dan "echte" geluiden gebruiken is oneindig veel leuker (en vaak mooier). Voorbeeld? Zoiets simpels als een fontein kan echt geweldig klinken en met wat goeie filtering & bewerking heb je een fantastisch effect..

Klinkt intrigerend. En verbazingwekkend wat die MacFarlane allemaal geproduceerd krijgt. Dat is dezelfde gast die Family Guy op zijn naam heeft staan. Ik vind het wel indrukkendend om van een tekenfilm serie ineens op sci-fi te stappen.

Kleine correctie: Deze serie was op Super Channel, niet op Sky. Maar nou je toch over Sky begint... WWE worstelen, was ik vroeger helemaal gek op en ik mocht graag matches e.d. kijken. Ik heb zelfs nog de complete uitzending van Wrestlemania III op VHS. Die werd destijds live door Sky uitgezonden, en dat was echt heel speciaal: 1.5 uur (ofzo) zonder enige reclame. Op Sky! Dan een kwartier intermission met uiteraard de nodige reclames en vervolgens de rest van de uitzending. Een klassieker

Mooie hoezen Koelkast! Ik koop eigenlijk nooit meer muziek, als ik wat wil zet ik meestal de radio aan of... youtube. Als mijn vriendin op bezoek komt neemt ze vrijwel altijd haar laptop mee. Wat we soms graag mogen doen is in mijn "werkhok" zitten (ik zit achter mijn eigen PC, mijn vriendin zet d'r laptop op een tafel naast mijn bureau) en vervolgens speel ik sommige muziek playlists van Youtube op mijn 2e monitor. Een lekker oude 4:3 maar prima om wat muzkek te draaien of een klok te laten lopen. Maar... muziek. Ik ben vrij enthousiast van synthesizers en ik ben al ruim 10 jaar bezig met "soft synths". Ofwel: software synthesizers, digitale audio dus. Begon als een hobby, werd snel een passie en ik ben zelfs semi-professioneel bezig geweest met 'sound design' en het programmeren van multimedia toepassingen middels de 'Max' programmeer omgeving. Mijn favoriete omgevingen: Ableton Live (suite), Reason en Max (en 'Max for Live'; dit is de programmeer omgeving maar dan binnen Live geintregreerd). Ik heb veel "patches" gemaakt; kleine programma's die de werking van de audio omgeving kunnen verbeteren of uitbreiden. Ah, hier is een leuk screenshot van dit weekend: Hier ben ik met een Reason synth aan het spelen in Live, maar het gaat hier om de M4lScope; dit is een patch die ik vele jaren terug heb gemaakt om een sneller en duidelijker beeld van mijn audio te krijgen. Terug naar de originele vraag... Ik heb ooit eens een patch voor een bandje gemaakt; ze wilde bepaalde podium verlichting aansturen op basis van het geluid dat hun synth genereerde. Dat heb ik gemaakt en als dank heb ik iets leuks terug gekregen: een muziek track: "Fall Silently". Dit is een nummer wat grotendeels gemaakt is in FL Studio en als kroon op hun werk heeft het bedrijf achter FL Studio de muziek zelfs gebruikt in een introductie film. Dus sja... niet zelf muziek gekocht maar iemand anders heeft dit voor mij gekocht

Ik heb inmiddels de verhalen beter gelezen (ook hier e.e.a. in de thread gezien uiteraard) maar vond desondanks een reactie wel op zijn plaats. Men start een thread in de hoop dat deze immers gebruikt wordt. Yups, daar kan ik me helemaal in vinden. Enerzijds heeft de industrie (even als geheel) een hoop goeds gebracht maar anderzijds is er ook een hoop "stuk" gemaakt of verloren gegaan.

Ayups. Ik woonde destijds nog bij mijn ouders en had de luxe dat ik hun oude TV op mijn kamer neer mocht zetten (was wel sjouwen hoor!). Beeld was uiteraard 'zo zo' (er zal heus een reden zijn geweest dat ze 'm hadden afgedankt) maar desondanks helemaal top. ... "come to think of it"... Het kan ook wat anders zijn gegaan. Op een gegeven moment heb ik namelijk ook een TV voor mijzelf gekocht (een heuse Samsung beeldbuis) die nu nog steeds op mijn slaapkamer staat (het beeld is echt waardeloos in vergelijk met mijn flat TV in de kamer maar... zoveel kijk ik geen TV en mijn vriendin vind 't ook prima dus.. ach). Hoe dan ook: ja, dit zat destijds op de centrale antenne of... kabel. Dat herinner ik me even niet meer zo zeker. Maar gewoon Nederlandse TV. Context: dit speelt rond de tijd dat Linda de Mol op Sky Channel de DJ Cat serie deed (die ik ook heel erg leuk vond) En we nog de 'Fun factory' hadden in het weekend. Ok, ok... nu raak ik offtopic in mijn eigen draadje. Errr... en er is een admin hier. DUS: kent iemand "Snoot, Crocker & Mr. P." mogelijk?

DOOR persoonlijke omstandigheden waar ik me nu niet over uit wil laten zat ik vandaag een beetje in een 'retro mode' toen ik terug zat te denken aan vroeger. Ik zag dit forum en dacht 'waarom niet?' dus bij deze even een stukje van een serie uit mijn jeugd die tot op de dag van vandaag een diepe indruk op me heeft achtergelaten. Deze serie werd in de jaren 80 dagelijks op "Super Channel" uitgezonden en ik probeerde dan ook alle afleveringen te volgen. Helaas heb ik destijds nooit het einde kunnen zien maar gelukkig vond ik de serie vele jaren later terug op DVD en dus heb ik inmiddels de hele collectie compleet (en heb ik deze inmiddels ook ook meerdere malen gezien). Het verhaal De serie speelt in het jaar 2999. De mensheid heeft inmiddels het zonnestelsel weten te koloniseren en er zijn basis op de maan en zelfs op Pluto. De meeste basis hebben ook een legermacht aan boord maar zoals we allemaal weten kan een leger ook worden ingezet voor humanitaire missies en hoeft het niet altijd om oorlogsvoering te gaan. En dan gebeurd het... Een groot buitenaards ruimtechip komt binnen ons zonnestelsel en zonder verdere aanleiding valt het de basis op Pluto aan. Beter gezegd: de hele basis wordt met de grond gelijk gemaakt waarna het schip koers zet richting aarde. Hierop wordt meteen gereageerd en de 3 top piloten op de academie worden naar de maanbasis gestuurd om zich bij het geheimzinnige "X project" te voegen in een poging de verwachtte aanval op de aarde te stoppen. Shiro, Hercules & John Lee ontmoeten op de maan Dokter Ben die hen vertelt dat het "X Project" om een ruimtevaartuig gaat, gebouwd voor situaties zoals deze: ter verdediging van de aarde. Het enige probleem: de werkzaamheden zijn nog niet klaar. Onder grote druk vanaf de aarde stijgt het ruimtevaartuig "X Bomber" toch op en dit is het begin van een mijns inziens zeer intrigerend verhaal. De buitenaarde wezens (die erg veel op gewone mensen lijken ;)) hebben een heel simpel "verzoek": de aarde dient onmiddellijk "F01" over te dragen, zo niet dan zet men een massale aanval in. Ter illustratie vernietigen ze het hele arsenaal van "Star Fleet command", waarbij de aarde vrijwel machteloos staat. Ware het niet voor "X-Bomber". Hier is het openingsfilmpje zoals te vinden op Youtube: Machtige serie.... Wat deze serie voor mij zo krachtig maakt is het feit dat er daadwerkelijk een einde aan zit. Veel series indertijd gingen vrijwel continue door want men probeerde het genre volledig uit te melken. Zo niet hier. Het verhaal is ietwat dunnetjes maar desondanks toch ietwat intrigerend: het komt erop neer dat een zeker persoon tijdens de start van de 22e eeuw (het jaar 3000) onmenselijke krachten zal krijgen om zo de vrede in het gehele universum te kunnen waarborgen. Iets waar de buitenaardsen (de 'Imperial Alliance' genaamd) zich sterk tegen verzetten, want zij streven naar een totale dominantie (uiteraard ;)). De muziek die wordt gebruikt zit heel sterk in elkaar. En zoals een goede kinderserie komen er ook de nodige herhalingselementen in voor. Zodra de bemanning van de X-Bomber hun jagers ingaat, wanneer men de gevechtsrobot "Dai-X" opbouwt (alle jagers kunnen gekoppeld worden wat uiteindelijk de robot vorm creëert), enzovoorts. Wat ik ook heel erg sterk aan deze serie vind is dat het soms best hard kan overkomen. Als een vroegere instructeur van Shiro door de alliantie wordt gehersenspoeld om al zijn kennis tegen de aarde te gebruiken draait het uiteindelijk uit op een duel tussen hen beide, uiteraard gewonnen door Shiro. Door de crash krijgt zijn instructeur ("Captain Carter") zijn geheugen terug en weet dus precies wat er allemaal is gebeurd. Hij voelt zichzelf een verrader en dwingt Shiro min of meer om hem neer te schieten. Voor een kinderserie vind ik dat vrij diep, maar desondanks wel helemaal passen in het verhaal. En... de 'voice acting'. De mensen die de stemmen voor de Engelse versie hebben ingesproken zitten echt vol passie. Hier is een fragment van de serie waar de aarde een vijandelijke basis op Jupiter heeft ontdekt. Dit is ook de eerste keer dat men de robot vorm "Dai-X" inzet: Als je hier naar kijkt luister dan even extra goed wat er gebeurd rond 9:40 (laat even 12 seconden lopen). De manier waarop 'Commander McKara' het tweede "retreat" er bijna letterlijk uitspuugt, je hoort gewoon de razernij in haar stem. Het is niet alleen gillen en schreeuwen maar ook kleine details zoals deze die voor mij de serie zo enorm krachtig maken. En dat wilde ik even met het forum delen

Een film meerdere keren bekijken is 1 ding, doe ik ook. Maar wat te denken van een film meerdere keren in de bioscoop bekijken? Laatste keer dat ik naar de bios ben gegaan was om Phantom Menace te kijken en die heb ik 2 of 3 keer achter elkaar bekeken (ofwel: iedere week een bioscoop bezoek). (retro) Films die ik met gemak meerdere keren kan zien: Princess Mononoke, Tokyo Raiders, Aliens, Ghost in the Shell.

Even een disclaimer: ik weet dat ik (opnieuw) een oud topic aanhaal maar... sja, het is een interessant onderwerp en mijns inziens nog altijd ontopic. Net als alle anderen moet ik niks van "social media" hebben, naar mijn mening is er weinig sociaal aan de zogenaamde sociale media. Immers: het gaat vooral om jezelf in de virtuele schijnwerpers te zetten. Daarnaast vind ik het geen fijne gedachte dat je doen en laten vrij makkelijk gevolgd kan worden door de wildgroei aan social media widgets. U weet wel: je komt op een site en je ziet een optie om een bepaalt artikel via social media te delen. Erg handig. Maar ook erg 'intrusive' want als jij op dat moment ingelogd bent op dat social media netwerk dan weten ze precies welke website(s) je allemaal hebt bezocht. Big brother is watching you. Maar... er zijn een paar kleine uitzonderingen. Destijds was ik ietwat actief op MSN, toen dat feitelijk een soort van social media netwerk was en je er een soort van profiel kon bijhouden. We praten 10 - 15 jaar terug (meen ik) toen het nog geen "Microsoft account" heette. En ik heb me sinds kort op LinkedIn aangemeld in de hoop dat dat de kansen op een baan kan vergrootten. Zeer waarschijnlijk ijdele hoop maar niet geschoten is altijd mis Doet me eraan denken dat ik dat profiel eens moet updaten, tot nu toe heb ik niet meer gedaan dan mijzelf aan te melden

Nou DIT is een topic waar ik me prima in kan vinden 😎 Voor de goede orde: ik weet dat ik reageer op een ietwat verouderde topic maar sommige onderwerpen zijn mijns inziens van alle tijden, en wie kan nou een bier topic negeren?! Alhoewel ik me absoluut kan vinden in Belgisch bier (Palm, Koninck (als ik me niet vergis) en uiteraard Kriek) ben ik zelf meer gecharmeerd van Duits bier. Dat heeft op mij een hele aantrekkelijke werking en ik beschouw mijzelf dan ook als een groot fan & voorstander van het beroemde Rheinheitsgebot. Iedere keer dat ik vroeger met mijn ouders in Duitsland kwam, en later toen ik er soms met mijn vader naartoe ging (we hebben een aantal malen samen de CeBit bezocht) werd er altijd standaard bier ingeslagen Tijdens de vakantie met mijn ouders was ik nog te jong voor een biertje maar niet meer tijdens de CeBit dagen. Ik heb het altijd bijzonder gevonden dat men met exact dezelfde basis ingrediënten toch een grote diversiteit aan smaak weet te brouwen. Tegenwoordig koop ik mijn bier uitsluitend bij de Lidl. Niet zozeer omdat het goedkoop is (dit is natuurlijk wel een interessant gegeven) maar vooral omdat het Duits is, gebrouwen volgens... U snapt het al: het Rheinheitsgebot. Een .5 blikje Perlenbacher kost je 0,59 cent en is prima bier. Dan hebben ze nog een ander merk waar ik even niet op kom, iets duurder maar ook erg lekker (wel een beetje milder).

Wel, waarom niet Het is alweer een tijd terug dat ik me registreerde, kan het dan ook wel officieel maken Naam: ShelLuser Geboren: 1970 Woonplaats: Wageningen Hobbies: Scooterritjes (fervent scooteraar), (soft) synthesizers / digitale audio, Animaties (anime, sure, maar feitelijk alle vormen van animatie) en Steam (div. spellen). Hier gekomen via: een inside job (shhhtt ).