Euhm, veel inschrijven bij verschillende castingbureau's, op de hoogte blijven, elke kans grijpen die je tegenkomt,
contact houden met bekende mensen, gewoon ''brutaal'' vragen of er nog een rol/auditie beschikbaar is en mazzel
hebben. Een regisseur zit altijd met een bepaald beeld van iemand in zijn hoofd en zodra jij binnenkomt, ben je
gelijk afgewezen of aangenomen. Dan maakt het op zich niet meer uit hoe je speelt. In het begin letten ze vooral
op uiterlijk en uitstraling, daarna (als je doorgaat) op de manier van spelen en dergelijke.
Zo ben ik aan de rol van Kees Dijkstra gekomen, ik kwam binnen en het
was gelijk raak. Toen acteerde ik ook nog eens komisch en zodoende.
Doordat ik in de film Kees speelde, belandde ik automatisch in die musical, omdat ze graag zoveel mogelijk originele
acteurs in dezelfde rollen terug wilden hebben. Dit is dus echt een voorbeeld: ''van het één komt het ander''
Toen kwam die hele Sinterklaas-show op televisie en in theaters en aangezien daar een gastoptreden in was verwerkt
van de Kameleon Cast, had ik ook dàt weer erbij in de pocket.
Voor het personage in ^deze serie^ zochten ze iemand met de uitstraling van een ''lulletje'' die hem ook op zo'n manier
gestalte kon geven. Nou, ik was het beste ''lulletje'' (niet dat ik dat nou een compliment vind ) maar goed.
Mijn figurantenrol in Kruimeltje kreeg ik vanwege mijn kop. Echt iemand met het gezicht voor een weesjongen.
Tevens mijn lichaam was geschikt: lang, mager, bleek.
Kortom, je moet blijven doorzetten. Zo kom je vanzelf in contact met mensen die je verder kunnen helpen. Ik kon
een paar maanden geleden alleen nog maar dromen van een samenwerking (!) met Ron Boszhard, Babette van Veen,
Jan Decleir, Maarten Spanjer, Jack Wouterse & Hidde Maas.
Daarnaast zit ik hier nu misschien wel een hele biografie te tikken, maar dat stelt ook nog
niks voor, hoor. Ik ben één van de duizenden beginnende groentjes der groentjes in filmland.