Harm1985

In het kader van de SNES verkiezing nu DKC2 aan het spelen. Beleef daar momenteel meer plezier aan dat Final Fantasy X-2.

Net als DKC2 vele uren mee vermaakt maar SMW heeft uiteindelijk het onderspit moeten delven. Toch voor mij de beste van de rest deze Mario.

Vele uren vermaakt met de DKC serie, waarvan deel 2 het beste is. Onovertroffen graphics, gameplay een muziek. Het zijn de details die dit spel de overhand heeft over het ook al goede deel 1 en 3 en bijvoorbeeld super Mario World. Qua finale: blij dat er twee geheel verschillende spellen in staan.

De winnaar leek voor mij lang overduidelijk Super Mario World te worden. Na het verbluffende Super Mario Bros 3 met een overdaad aan variatie in de werelden onderling en power-ups gooide Nintendo het over een andere boeg. Nog maar twee soorten power-ups; de cape en de vuurbloem en de introductie van Yoshi. Vele uren heb ik me met Super Mario World vermaakt; ook recent nog. Maar ook al geeft het spel voldoende mogelijkheden om extra's te ontdekken waarmee je je in theorie nog langer kan vermaken, ook ik moet toegeven dat het een ontwerpfout is dat je het spel in 5 a 10 minuten kan uitspelen. Sterker nog, je kunt 6 Mario's in één uur uitspelen (SMB1 tot 3, Lost Levels, SMW en SM64). Met de aanschaf van de SNES Classic Mini kon ik eindelijk weer eens DKC spelen maar tot mijn verdriet stond deel 2 er niet op. Dat is me met de Hackchi Tool inmiddels wel gelukt en om onderbouwd een stem te kunnen geven vond ik dat ik DKC2 ook nog eens moest spelen want dat was bijna 20 jaar geleden. Hoe goed SMW ook is, dit spel veegt gewoon dik de vloer ermee aan. Ik denk dat dit wel het summum is qua platformers op de SNES en samen met FFIII het beste spel op de SNES. Na de initiële teleurstelling dat Donkey Kong zelf ontbrak was ik zeer positief verrast door de toevoeging van Dixie. Donkey was toch wat lomp en log maar nu werd er zoveel snelheid ingebracht dat het spel net dat niveautje hoger werd getild qua gameplay. Tel daarbij op dat zo ongeveer elk level anders is qua setting en qua mechanics, de vele extra's zoals DK coins een Kremcoins, voor die tijd sublieme graphics waar zelfs sommige spellen op de PSX niet aan konden tippen en niet te vergeten de meeslepende muziek en je hebt een duidelijke winnaar. DKC3 was helaas een stapje terug. Die grote baby aap was net ff te kinderachtig en qua handling gingen we er ook op achteruit.

Dat is inderdaad een behoorlijke sloep! Nette wagen hoor!

Een halve finale die eigenlijk finale-waardig is. Zal voor mij geen makkelijke keuze worden. Maar komt tijd, komt raad.

Al eerder uitgebreid toegelicht wat SMW voor mij zo goed maakt, dus mijn stem lijkt me vanzelfsprekend. Uren plezier aan beleefd (onlangs nog zelfs).

DKC2, all the way! Na het reeds overweldigende Donkey Kong Country had Rare er een zware kluif om met een opvolger te komen die dat niveau kon evenaren. Want hoe te vernieuwen en waar te verbeteren? Het antwoord kwam er met Dixie Kong, een vrouwelijke aap met lange paardenstaart die kon vliegen! Daarmee werd een dimensie toegevoegd aan het spel waar ik als 11 jarig jongetje geen rekening mee had gehouden. Daarnaast werd het credo meer is beter toegepast, dus kon je naast de KONG letters ook DK munten verzamelen en krokodillen munten die toegang gaven tot een bonus wereld. Ook zaten er maar dieren vrienden in het spel en waren de graphics en muziek net weer dat tandje beter. Maar dat alles is natuurlijk niets zonder de fantastische levels die in dit spel zaten. Sommige gruwelijk moeilijk (met je papegaai door een doolhof van bramen struiken vliegen) maar niet onmogelijk zodat ook de casual speler het einde kon halen zonder zijn controller door de TV te gooien. Voor de die hards is er dan nog het bonus materiaal. Groot was mijn teleurstelling dan ook dat dit spel niet in de SNES Classic Mini zat. Gelukkig biedt Hackchi uitkomst.

Ik heb beide games nooit gespeeld, al zal daar in het geval van Zelda dankzij de SNES Classic Mini eerdaags wel verandering in komen. Derhalve onthoud ik me van stemmen.

Wat een eensgezindheid

My two cents (en ik open meteen maar met een dooddoener): Een forum kan niet bestaan zonder financiële injectie, maar ook niet zonder content. Een bijzondere titel dient verdiend te worden, dat kan enerzijds door veel te posten, anderzijds kan dat ook door op andere wijze een bijzondere bijdrage te leveren, zoals het vinden van het kofferbakmuziekje of de Spaanse gitaar. Of omdat je een patatkoning bent. Het eerste is op veel fora automatisch geregeld en de titels zijn vaak ontsproten uit het geniale brein van de forum Admin. Het tweede is zeldzamer. Wat ik wel zie op andere fora is dat men donateurs een status zoals goldmember geeft. Daarbij is een eenmalige donatie voldoende. Bij meerdere donaties volgt een platinum status. Persoonlijk geef ik niet om status, additionele functionaliteit of andere kleurtjes. De standaard lay-out van het forum bevalt me prima. Wat ik wel belangrijk vind is een goed werkend forum zonder reclame, met leuke content. Het één is daarbij onlosmakelijk met het ander verbonden. Daarbij biedt dit forum voor het selecte groepje mensen dat zichzelf tot het meubilair mag rekenen een perfect platform om over de zaken die hen interesseert te discussiëren, op een manier die op Facebook of Whatsapp niet kan. Dat moet een kleine bijdrage waard zijn lijkt me. Anyway; 100 per jaar is natuurlijk een schijntje als je dat verdeelt over acht a tien mensen. Voor dat geld heb je per persoon amper een maand Netflix.

Ik zit deze week offshore met tamelijk langzaam internet, dus dat schiet ook niet op. Worden de kwartfinales rondom bepaald of kunnen we al DKC2 Vs. SMW gaan zien? En nóg belangrijker, is het retroforum te porren voor een PSX versie van deze verkiezingen?

@MarsM: Mijn excuses, is idd geen feit. Feit is wel dat ik SMW makkelijker vind. Komt vooral omdat je tijdens de reguliere gameplay veel makkelijker extra levens kunt vergaren door middel van het verzamelen van munten én je een level opnieuw kunt doen nadat je het hebt uitgespeeld. Bij SMB3 kon dat bij mijn weten niet en zaten er veel minder munten in de levels. Wél kreeg je na elke drie levels minimaal een extra leven en met wat geluk zelfs vijf. En dan had je nog de roulette. Maar dan nog waren extra levens geen zekerheid. Bij het top secret level in SMW kon je, als je het eenmaal gevonden had, naar hartenlust extra levens en power ups halen. Stond dan wel weer tegenover dat je na het raken van een vijand meteen klein was. Qua handling: bij SMB3 lijkt Mario wat meer door te glijden dan bij SMW. En de cape kon mij juist wél bekoren. En als je rin draaide met je cape versloeg je altijd de vijand, met het tanooki pak ga je toch nogal eens af. En wereld 8 van SMB3, die was bijna niet te doen voor mij destijds. Kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat ik em ooit helemaal heb uitgespeeld.

@RM: Bij DKC2 zijn er nog véél meer moeilijk te vinden objecten, zoals DK coins en die croc coins om toegang te krijgen tot een geheime wereld. Dat maakt het juist dat een spel extra dimensie krijgt, toch? Dan heb je na een reguliere playthrough nog steeds meer te ontdekken. Dat is bin JRPG's als Final Fantasy ook zo. Overigens is het mij in DKC2 nooit gelukt om álles te vinden. Voor die geheime wereld gebruikte ik een cheat zodat ik bij opstarten al die munten had (om vervolgens de levels zelf niet uit te kunnen spelen). Hey, ik was 11 of zo. Binnenkort nieuwe poging. Uiteindelijk moet een spel ook leuk zijn. Niet te makkelijk maar ook zeker niet té moeilijk. Wat dat betreft heeft Nintendo het slim gedaan met SMB2. Als de Japanse versie (lost levels) was uitgebracht was dat de doodsteek geweest. Al blijft SMB2 mijn minst favoriete deel. Ik heb overigens nooit een N64 gehad, in 1998 overgestapt op de PSX.

Mijn moeder heeft me altijd geleerd on netjes met twee woorden te spreken Ik had op de SNES niet een heel breed scala aan games. We spreken hier over de midden jaren 90, toen ik nog op de basisschoolleerlingen zat en 5 gulden zakgeld kreeg terwijl een nieuwe release 180 gulden was. Ik had het voordeel dat mijn moeder zo ongeveer nog gekker was op gamen dan ik anders was het nooit wat geworden. Maar 180 gulden was zelfs voor min ouders veel geld, mijn vader was metselaar en mijn moeder part time schoonmaakster in de ochtenden als wij op school zaten. Een spel moest dus wel héél bijzonder zijn als het werd gekocht (hoe Eek! The Cat ooit bij ons in huis is gekomen is mij een raadsel). En Donkey Kong Country was dat. Met voor die tijd verbluffende graphics (pas met Final Fantasy VII wist de PSX dat wat mij betreft te overtreffen), aanstekelijke muziek, vernuftige gameplay en level design wist dit spel onze harten snel te winnen. Natuurlijk, het verhaal had niet veel om het lijf (gestolen bananen voorraad) maar dat heeft Mario ook niet (ontvoerde prinses). Wat het vooral zo leuk maakte is dat je als tag team kon spelen in één level in plaats van om beurten zoals bij SMW. Tel daarbij op dat Donkey en Diddy beiden heel andere eigenschappen hadden zodat je bij een tweede playthrough de controllers kon omwisselen en er geheel nieuwe gameplay ontstond en je hebt gewoon een topper te pakken. Rare deed er daarna nog een schepje bovenop met DKC2.

Super Mario World is voor mij net iets minder goed dan Super Mario Bros 3. Het was een tijd geleden dat ik de laatste heb gespeeld, maar deze week weer hernieuwd kennis gemaakt met Bros 3 en me verbaasd over de enorme veelzijdigheid van de werelden, de powerups, eindbazen en muziek. Dat alles ligt net even iets boven SMW, ook al heeft die Yoshi. Wat SMW vooral populair maakte is het feit dat het iets makkelijker is dan SMB3 en het en release titel was van de SNES. Wat verder voor SMW spreekt zijn de geheime uitgangen, waardoor je naast reguliere gameplay ook een hoop extra te doen kreeg. Daarbij speelt voor mij sentiment ook mee. Mijn moeder kocht destijds de SNES, vanwege Mario All-Stars (we hadden al een NES en ze vond het niet eerlijk dat deze niet daarop uitkwam, dus verkocht ze em en kocht ze de SNES net SMW en All-Stars) en ik heb met haar vele uren doorgebracht met het spelen van dit spel (en dus SMB3). Wat ik overigens het knapste vind is hoe ze na SMB3 de uitdaging zijn aangegaan on het te overtreffen en zich te vernieuwen en ze zijn en heel eind gekomen. Ik denk dat de verwachtingen zelden zo hoog waren als voor SMW, en om het dan waar te maken is uitzonderlijk.

Mijn favorieten zijn Super Mario World en DKC 2. Mochten die twee in de finale komen dan wordt het zeer lastig voor me. Final Fantasy II (IV) en III (VI) liggen er ook al uit dus dat maakt het makkelijker.

Na vaak te laat te zijn geweest bij pre-orders en vanwege een vlaag van verstandsverbijstering een fysiek exemplaar te hebben laten liggen bij de Mediamarkt, heb ik de SNES Classic Mini in de winter van 2017 toch kunnen kopen bij Intertoys online. Ook al vond ik het jammer dat DKC 2 en 3 er niet opstaan, evenals Killer Instinct en Mario All-Stars én de kabels wat kort zijn heb ik er al veel plezier van gehad. En nu ik de hackchi tool heb ontdekt en ik dus alsnog bovenstaande spellen erop heb kunnen zetten is hij helemaal leuk. Oude tijden herleven toen ik samen met mijn moeder, die nog verslaafder was dan ik, zat te gamen.

Ik rijd alleen maar retro auto's; van een Mazda 323 uit 1986 (in 2009) naar een 323 uit 1991 (in 2010) via en Ford Focus Station uit 2002 (in 2011) naar een Ford Mondeo Station uit 2002 (vanaf 2016). Met een vrouw, twee kinderen en een hond kan ik de ruimte wel gebruiken. Verder hecht ik niet veel waarde aan een auto. Hij moet het doen en niet te duur zijn. Dit exemplaar was 2000 euro met 191.000 op de teller en daar zijn er inmiddels 40.000 bijgekomen. Zo puntgaaf als op de foto is hij inmiddels niet meer, dankzij een betonnen paal in de parkeergarage die niet aan de kant ging.

Hobby's en liefhebberij staat in het voorstel-topic en op mijn profiel. Ik ben in 2011 afgestudeerd aan de TUDelft (Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek) en ben daarna vrijwel direct aan de slag gegaan bij een Haags ingenieursbureau als Pipeline Engineer. Daar hield ik mij bezig met tracéstudies, kostenramingen en sterkteberekingen voor diverse soorten ondergrondse leidingen (stadsverwarming en olie en gas). Vanaf 2014 veelal (parttime) gedetacheerd gezeten bij offshore olie en gasbedrijven alwaar ik mij bezig hield met het plannen en coördineren van inspecties, onderhoud en integriteitsstudies van offshore buisleidingen. Uiteindelijk in 2017 besloten in dienst te treden bij de klant waar ik toen gedetacheerd zat. Moet ook af en toe met de helikopter naar mijn werk en dat houdt het interessant. Elke dag is anders en elk project kent zijn eigen uitdagingen.

Goedenavond! Ik lees hier al een tijdje mee en nu dus maar besloten om mee aan te melden. Naam: Harm Geboortedatum: 22 januari 1985 (vandaar mijn user name) Woonplaats: Rijswijk (ZH) Hobby's: Mijn hobby's zijn zeer divers. Vanaf jongs af aan al redelijk TV verslaafd (kind van de jaren 90 dus mijn vrije tijd sleet ik met kijken naar kindernet, met programma's als Ovide, Boes, Alfred Jodokus Kwak en Bassie en Adriaan), tegenwoordig vooral GoT, Big Bang Theory en Netflix. Daarnaast kijk ik graag Formule 1 (al sinds 1997) en MotoGP (sinds 2000 ongeveer). Als ik tijd over heb (ben getrouwd en heb twee kinderen) game ik ook graag, voornamelijk PS3 (Final Fantasy) maar heb ook een SNES Classic Mini (opgegroeid met een NES en SNES). Buiten dit alles en groot liefhebber van tattoos. Mag graag naar een mooi stukje inkt kijken en erover discussiëren. Zit ook aardig vol (beide benen, rug en rechter arm). Oh ja; ook Lego kan mij bekoren. Altijd al veel verzameld (staat nu op zolder) maar het virus is overgeslagen naar min oudste zoon dus langzaam komt het naar beneden. Meeste wat ik heb is uit midden jaren 90. Hier gekomen via: nooit lid geweest van het B&A forum, maar wel al een liefhebber van de series sinds de kindernet tijd. Bovendien een enorme trivia nerd dus zo bij het B&A archief uitgekomen en vanuit daar ook in andere topics gaan rondneuzen zoals de beste SNES game. Ik ben echt old school en zie dingen graag in originele vorm, zoals Star Wars maar dus ook B&A.