Spikey

Hier lachte ik me altijd kapot om. Ik heb de 2 DVDs met alle afleveringen; er zijn in principe twee gewone seizoenen, en een derde, "winter" seizoen met maar een paar afleveringen. Het accent is volgens mij een mengsel van wadden eiland accent en zuid holllandsche eilanden accent, waar ze dus een beetje slepen met klinkers. Het werd opgenomen op de Hoeksche Waard, meen ik mij te herinneren, in de buurt van Oud-Bijerland.

Bedoel je een demo computer? DKC heeft toch geen arcade release gehad??? *verbaasd*

K heb m samen met een jeugdvriend afgelopen zaterdag nog gespeeld vanwege dit topic; we kwamen best ver nog ook. Zit net te lezen dat de Japanse versie anders is; - instelbare moeilijkheid - minder schade van messen en bommen - een aantal extra acties (zoals de boomerang opvangen wanneer ie terugkomt) - andere distributie van vijanden - twee extra levels in de laatste missie

Ben zelf momenteel ook bezig met een versie van Mining Melancholy arrangeren en produceren omdat het één van mn favo deuntjes is ooit. Ken je deze gasten al? ; Dit blijven voor mij ook echt geweldige games, ze vervelen me nooit. Donkey Kong Country; deze kreeg de winter, volgens mij vlak na de release datum, rond kerst. Ik was toen 11. Het was een indrukwekkend iets in die tijd, en nog steeds in retrospect hoe ze het hebben kunnen doen zonder een extra chip in de cartridge. Het voelde een beetje ruw aan op sommige punten, alsof het spel niet helemaal "af" was, maar dat gaf juist een speciale atmosfeer. De muziek was "ambient" en verslavend. Donkey Kong Country II; Deze kreeg ik op m'n verjaardag in de lente van '96, toen ik 13 werd dus. Waar Donkey Kong Country 1 "onaf" was, was dit spel 100% compleet. Het probeerde vooral niet het eerste spel na te bootsen; de setting was anders, en de hoofdrol ging naar Diddy. Bij het weglaten van Donkey Kong moeten ze gedacht hebben, "als je niet weet hoe je iets moet verbeteren, snij dan weg wat goed is". En dat pakte bijzonder goed uit. De fans omarmden Dixie als een lang verloren familielid (lol). En de muziek, welnu, die topte makkelijk iedere SNES soundtrack tot dan toe. De MIDI deuntjes simuleerden met gemak harmonica's, klavecimbels en van alles meer. Donkey Kong Country III; Deze kocht ik vrij ver na de release omdat ik m bij een vriend al helemaal had gespeeld. Maar ik wilde m zelf. Twijfelde toen nog lichtjes Street Fighter Alpha 2 of dit spel moest kopen. Achteraf gezien was de keuze makkelijk, echter, was een hoop geld voor mij toen als minderjarige een 100% nieuw spel. Dit is m'n favoriet uit de reeks, vooral omdat het de meest uitontwikkelde is qua spel concept. De bonusmunten zijn duidelijk verdeeld en hebben een zeer heldere bestemming; één extra wereld. Nu zowel Donkey als Diddy absent waren, werd Dixie in de hoofdrol gezet. Begint sterk op een gimmick te lijken, dit wegsnijden van hoofdpersonages, een trend die de nieuwe DKCs helaas niet volgen. Doet me denken aan Mortal Kombat 3 waar Scorpion, Reptile, Mileena en Kitana plotseling afwezig waren. De muziek werd nog experimenteler, maar deuntjes als het onderwaterthema zijn zeer zorgvuldig gecomponeerd en zullen niet snel vervelen. Wat vinden jullie van de GBA versies? Ik heb ze wel, maar kan ze niet uitstaan. Ten eerste die gekke verhaaltjes aan het begin waar niemand op zit te wachten. DKC heeft de inferieure Gameboy Color achtergronden, en ze hebben allerlei "bonussen" geïmplementeerd zoals danslessen bij Candy (kots). DKC3 heeft weliswaar extra levels en een extra eindbaas, maar de soundtrack hebben ze compleet geruïneerd. =(. Hopelijk krijgen we ooit de SNES ports op de 3DS.

Mario Kart 8, expansion pack ZeldaxMarioKart8, Wii U. gebaseerd op de originele Excitebike NES.

Happy belated b-day, Frey.

Er waren toch 2 of 3 Zelda's voor de CD-i?? Aka "de slechtste games evarrrrrr", alleen daarom al zou ik ze willen hebben. =).

Heb aardig wat, maar zie mezelf meer als gamer die vooral van oude games houdt. Heb geen N64, omdat bijna alles wat ik daarvan nodig vind speelbaar is op m'n Gamecube (Zelda's op de Collector's promo), 3DS (wederom Zelda's), DS of Wii met softmod (de rest). Overweeg het echter nog altijd, omdat sommige zaken lastiger te emuleren zijn op consoles of handhelds, zoals de originele Wetrix. Vooral houden zo, compleet overbodige toevoegingen aan...wat dan ook. Oh, dus Sonic kiezen in Super Smash Bros is uit den boze??

Metroid Prime is een first person action adventure, niet zozeer een shooter. Mocht je het nog nooit geprobeerd hebben, dan zou ik de Wii versie eens uitproberen als ik jou was. Volgens mij is de "Trilogy" binnenkort in de aanbieding in de store. Het lijkt voor een deel geïnspireerd door Halflife, ook al leunt dat sterk op het FPS genre; Metroid Prime juist meer op z'n eigen roots. Je geschiedenis lijkt op die van mij, in de zin dat ik het N64 tijdperk vrijwel oversloeg. Echter was ik altijd meer een Zelda fan en liet Pokémon links liggen. De oude 3D Zelda's zijn nu natuurlijk beschikbaar op de 3DS nu (of MM bijna) een zeer aangename ervaring.

Hou je ook van top-down shooters? Dat Death Rally ziet er heftig uit, wil ik wel eens proberen! Ik kan me eigenlijk al snel vinden in race spellen als ze iets speciaal hebben, niet alleen Mario Kart klonen. Een spel als Star Wars Episode I: Pod Racer heb ik ook stuk gespeeld, ondanks de matige reviews. En Paris Dakar voor de Commodore64, ik kan me echter niet eens goed de gameplay herinneren omdat het zo lang geleden is. Een aantal van mn favo racers als kind in het pre-mario kart tijdperk herinner ik me zelfs de titels niet meer van. De ene is een vrij bekende arcade hall game met een isometrisch perspectief. Je had vier van die jeepjes en twee of vier stuurtjes die je dus al staande bespeelde. De volledige track was altijd zichtbaar. Die heb ik een zomerlang doodgespeeld op een camping ergens in Zuid Frankrijk. De andere was op m'n ColecoVision, een soort F1 race spel met een stuur er bij, voor die tijd zo cool. (Jaja, m'n ColecoVision incluis o.a. Smurfs, MouseTrap, dat racespel, Donkey Kong en Cabbage Patch Kids heb ik weggegeven toen ik een SNES kreeg =S).

Mario Sunshine is dat wat mij betreft meer dan waard, maar voor een Player's Choice zou ik niet meer dan 10 euries betalen. Double Dash moet je ook voor ongeveer die prijs kunnen krijgen, zeker als er een lelijke "Niet voor losse verkoop" boodschap op de voorkant staat. K zal ff voor je kijken, ik had Mario Kart DD ooit dubbel (what's in a name), die mag je op zich zo hebben als ik hem niet al een keer weggegeven heb.

Was altijd verslingerd aan karters, met een niet al te best spel als Street Racer heb ik bijvoorbeelduren plezier gehad, lol. En ook Mario Kart 64, ondanks dat het niet zo veel nieuws bracht. Mario Kart op de SNES was gewoon flink uniek qua gameplay in die tijd denk ik, ik herinner me dat ik plotseling heel veel vriendjes & vriendinnetjes had toen ik Mario Kart kreeg. Ze verloren maandenlang troosteloos, niet alleen omdat ze nieuw waren met het spel, ook omdat - wat ik ook maar adviseerde - ze onmogelijk van Yoshi en Peach af te houden waren. Good times, yo. . Double Dash!! heeft wat mij betreft de beste mix aan levels; naast dat het Waluigi Stadium en de Daisy Cruiser introduceerde, is er ook het überlange Wario Colosseum met slechts 2 laps, wat daarna volgens mij nooit meer terug is geweest.

Voor nieuwelingen is het altijd leuk als iemand anders necroposts maakt (dat durf ik zelf nooit te doen), want dan 1) word ik getriggered om het door te lezen en 2) heb ik zin om er over na te denken. Zo te zien is dit een 3D-aanklacht topic geworden ipv het bedoelde 2D-zwijmel topic (lol). Vind het zelf altijd een moeilijke, mijn game ervaring focust zich heel erg op PC en Nintendo, 3D geen uitzondering. Ook ik was weinig onder de indruk van Mario 64 qua gameplay, maar eigenlijk ook qua graphics. "Is dat alles?" dacht ik. "wat ziet iedereen wat ik niet zie?" 3D ontwikkeling stond in de kinderschoenen, en veel sequels voerden de overgang van 2D naar 3D gewoon zeer slecht uit. Ze weken soms veels te ver af van de oorspronkelijke gameplay, of de graphics waren om te janken, of een combinatie van beide; simpelweg omdat er een groot gebrek aan ervaring was. de meest jammerlijk mislukte 3D games in mijn geheugen; Clayfighter 63-1/3 (N64, Interplay); gameplay om te huilen, graphics om te huilen. Weg waren de mooie pre-rendered semi-3D kleifiguurtjes van Clayfighter 1 en Judgment Clay =(, en ze hadden niet eens plek op de cartridge om alle geplande karakters te implementeren. King's Quest 8 (PC, Sierra); Okay, anders maak je ff een vervolg op een point & click adventure, maar dan een ineens een (vrij achterlijke) action-adventure, nota bene op een flight simulator engine. Dit project had van te voren al treinwrak er op geschreven staan. Simon the Sorcerer 3D (Headfirst / Adventuresoft); Hier heb ik geen woorden voor, dit misbaksel spant de kroon. Er zijn nog veel meer slechte voorbeelden, maar goed, voor mij heeft 3D soms ook zéker wel gewerkt. Het is moeilijker positieve ervaringen met 3D op te noemen, maar hier zijn een aantal positieve voorbeelden die voor mij het beginstadium van de 3D-classics vormen; Wolfenstein 3D (PC, id software); Billboarding / raycasting pseudo-3D 7th Guest (PC, Trilobyte); Prerendered pseudo-3D Starwing/Starfox (SNES, Nintendo); vol 3D Jurassic Park (SNES, Ocean); een aantal segementen billboarding pseudo-3D Zelda: Ocarina of Time (N64, Nintendo); vol 3D. Quest for Glory V: Dragon Fire (PC, Yosemite Entertainment/Sierra); 3D karakters op 2D achtergronden Gabriel Knight III: Blood of the Sacred, Blood of the Damned (PC, Sierra); vol 3D Van sommige 3D games uit het GameCube tijdperk sta ik nog steeds versteld, en zullen binnen 10 jaar hoop ik tot retro-klassiekers gerekend worden; - Geist - Metroid Prime - Super Mario Sunshine - Eternal Darkness - Mario Kart: Double Dash!! Een NGC raad ik aan voor deze spellen alleen al, of andere spellen die door Nintendo zelf ontwikkeld zijn, wanneer je geen Wii hebt; ze draaien nagenoeg allemaal meer dan 10miljoen polygonen per seconde, veelal zonder wachttijden; dit is een verbluffend 3D resultaat voor die tijd vergeleken met z'n Xbox concurrent van dezelfde generatie (meeste games draaien namelijk ver onder de 10 miljoen pps, ondanks het theoretische maximum van 120mpps tov de 90 theoretisch van de Gamecube).

....ehrm....nope, het ding laat sinds een tijdje IPS-patches toe.

Ah Double Dragon...was ik ook een soort van fan van. Heb vs Battletoads nooit gespeeld, zal m eens probreren. Double Dragon op de Gameboy was ook echt een challenge, maar nooit vervelend. Super Double Dragon was - voor die tijd - een hoop 2-player co-op fun. Met dat soort spellen deed je gewoon onwijs lang vanwege het ontbreken van een save functie.

Spellen zijn nu veel makkelijker inderdaad, het stalen geduld van vroeger kan je niet meer verwachten van de moderne gamer. Als je een spel te moeilijk maakt - zonder easy-baby mode - zal het neergesabeld worden in reviews ("waarom geen makkelijke versie blabla?") en uiteindelijk minder verkopen. De oorspronkelijke Fire Emblems overladen je daadwerkelijk met vijanden, dat is voor de rest van de wereld veel makkelijker gemaakt; ze haalden rustig de moeilijkste modus weg en voegen dan een introductie modus toe. Voor mij vallen de moeilijke retrogames qua moeilijkheidsgraad in twee categorieën; 1. Hysterisch moeilijke behendigheidsspellen waar je niet kon saven (vaak platformers); Vergeleken met Megaman vind ik Mario Bros 2 bijvoorbeeld een eitje. 2. Adventures waar je extreem onlogische acties moest verrichten om verder te komen, en waar je dus rustig jaren in vast kon zitten; Quest for Glory IV: Shadows of Darkness. Jaren later kwam ik er achter dat ik 1. een bugfix nodig had, en 2. ik vaak niet in het hotel sliep in-game, en daarom het vereiste briefje miste die naar het einde van het spel toe zou leiden. Als je eenmaal weet wat je ongeveer moet doen though, is het niet meer zo moeilijk.

Ben zelf niet zo van de life-simulation; net als reality-tv, ik kijk liever uit een raam. . Echter, the Sims heb ik altijd al een keer willen spelen, omdat het echt zo'n hype was 10 jaar terug. Liever nog zie ik een vervolg dat op de één of andere manier the Sims en SimCity met elkaar kan verbinden.

Welkom! Welke twee spellen doen het wel als ik vragen mag, en wat voor converter heb je? Die informatie is wellicht bruikbaar voor anderen. De Kirby Super Star 8 in One cartridge heeft een onboard co-processor chip, dezelfde als bij Mario RPG. Bij het selecteren van een converter is het van belang dat de chips worden ondersteund die voor jou belangrijk zijn. Early 90s had een buurmeisje van mij games uit Japan (& converter), maar een aantal deden het niet of niet geheel fris; waaronder dus Super Mario Kart, waarsch. vanwege zo'n chip. Wat voorbeelden van dergelijke chips; Super FX; Starwing/fox, Starfox 2, Super Mario World 2: Yoshi's Island, Vortex, Stunt Race Fx, Dirt Trax FX, Dirt Racer (volgens mij ook) SA-1; Kirby Superstar 8-in-1, Kirby's Dream Land, Super Mario RPG DSP-1; Super Mario Kart,Pilot Wings SDD-1; Street Fighter Alpha 2, Star Ocean (JP)

Nah, Keetje, we zijn uniek, net als iedereen . Succes, ik heb m'n score binnen, veel minder juist dan ik had verwacht (hoe bedoel je, overschatting).

Hier wat videos van mijzelf, eigen arrangementen van bestaande nummers, op instrumenten die zich in mijn huis bevinden dus, maar uit de mode zijn geraakt. "Evil Seeds" van de Raveonettes. Concert ukulele. "The River" van Iowa Super Soccer. Richwood Autoharp, elektrische versterking van een oude Stage 100 Fender. "Colors" van April Smith & the Great Picture Show. Bariton ukulele. "Only the Ones We Love" van Tanita Tikaram. Folk gitaar. "West Coast" van Lana Del Rey. Fender met custom pickguard gemaakt uit staalplaat.

Wario Ware: Twisted! voor de GBA is ook een aanrader, helaas nog nooit uitgebracht in de europa's. Toevallig ben ik nu ook met een DS spel bezig: Fire Emblem: Shadow Dragon. Ben een groot fan van Fire Emblem 6, 7 en 8, maar op de 1 of andere manier stond deze remake nooit eerder bij me op de radar.

Jaysus niet geheel makkelijk voor de meesten denk ik, maar heb er een hoop volgens mij.

Nyeah, deze video gemaakt naar aanleiding van het raad-je-plaatje film topic, om weer te geven wat voor "retro" gevoel die film bij me oproept; de reden waarom ik er een shot van gebruikte. =). Waarschuwing: bevat spoilers, drugsgebruik, geweld, bloed en montage beelden van oorlog.

Welkom, ben zelf ook nieuw. Schaamteloze reclame stelt men hier niet op prijs lijkt me zo, maar je klinkt nogal geloofwaardig. Dank voor het filmpje, hoe heb je de video feed opgenomen, welk programma gebruik je voor edits? Die Power Unlimited review lol; "Karts moeilijk te besturen", "een maandje speelbaar", ja dat heb je als je de instructies niet leest en gevorderde karakters kiest en daar een maand bij blijft. Zelf was ik in de tijd werkelijk verslaafd aan Mario Kart. De atmosfeer was uniek, en is - zoals genoemd in de video- een echo van Mario World, qua concept. Het eerste moment op Rainbow Road was onvergetelijk. Mario Kart 64 was relatief weinig innoverend, maar wat mij betreft even verslavend, hebben we stukgespeeld. Double Dash is mijn favoriet qua level design, en de 2-speler opties zijn hilarisch. Wii had intens rare keuzes in welke levels er terugkwamen. Wii U.....ben nog een mening aan het vormen.

Ah Florence. Mooi gedaan ook het binnenwerk. Nu nog de campanile en het baptisterium