Koen

Tja, dan zal het zo zijn. Je zou toch denken dat er ooit eens een zoekertje moet opduiken van iemand die begin jaren negentig trouw twee keer per week de uitzendingen opnam. Zoekertjes van mensen die zich arm gekocht hebben aan Disneybanden vind je in overvloed, maar wat tv-opnames van Samson... nee.

Wat een briljant idee! Gelijk een timer ingesteld. :-) Ik vrees wel een beetje dat die uitzendingen verbreedbeeld zullen worden en daar word je dan weer minder blij van, maar toch vele keren beter dan niets, en misschien hebben ze wel helemaal geen mensen meer om nog veel aan de beelden te frunniken. Weten we hoe lang dit herhalingenfeest doorgaat? Afijn, ik kijk er in ieder geval naar uit!

Leuk verhaal weer. Je boft maar dat Telekids RTL is, kan me niet zo goed voorstellen dat ze twintig jaar geleden bij de voorloper van B&G elke week trouw drie uur live-tv voor kinderen zouden hebben opgenomen. Dat gezegd zijnde realiseer ik me nu dat ik er geen flauw idee van heb hoeveel kopieën de diverse omroepen pakweg per jaar voor privédoeleinden maken. Voor de meeste hou ik het op minder dan duizend. Voor B&G misschien wat meer, omdat die het actief promoten (en ze zijn ook wat goedkoper dan RTL of de VRT). Goed, nu even de servers van Medialab kraken. ;p

Wist niet dat het specifiek voor terugspoelen geldt. Ook weer interessant. Die C9 hier heeft er last van. De Sanyo ook trouwens, al begrijp ik dat toestellen van dat merk net wél uitrijgen bij het spoelen, dus daar misschien toch een andere oorzaak. Het zou leuk zijn als je een VHS-recorder zo zou kunnen vernaggelen dat het een bruikbare spoeldoos voor Betamax wordt. Maar ja: helemaal ander formaat, dus voor je dat werkend hebt, ben je een half jaar knutselen verder. Liever maar niet doen.

Goeie test-tip, dat spoelen. Wist ik nog niet. :-) Het probleem met de afslijtende koppentrommel was me bekend, ik heb het ook wel eens in werking gezien op een betamaxmachine. Gek toch, ze bedenken zo'n apparaat (en je moet er toch maar opkomen allemaal...) maar een extra palletje om de band van de koppentrommel te trekken als je gaat spoelen kon er niet meer af. Jammer.

Ik zoek geen specifieke Betamaxmodellen maar ben in principe blij met alles dat een beetje redelijk speelt en dat bij voorkeur zelf een beetje te onderhouden is. Wat snaren vervangen bij een toestel waar je de ruimte hebt, dat lukt wel. In een portabel toestel waar alles op elkaar gepropt is gaan zoeken waarom de kleurverzadiging niet meer ok is... nee. Zelf leg ik bij dergelijke oude apparaten liever de nadruk op degelijkheid dan op beeldkwaliteit - wat heb je aan een geweldig toestel als er een hoop technische kennis (die ik niet heb) vereist is om het aan de praat te houden... Zelfs een toestel dat om een of andere reden niet meer geschikt zou zijn om te kopiëren (afgesleten kop bijvoorbeeld) zou nog welkom zijn, dan kan ik in ieder geval banden doorkijken. Het is al gebeurd dat er bij mij in het Antwerpse banden opduiken die ik dan even veilig stel en een beetje later naar onze kennis in Gent verzend... om dan een tijd later te horen te krijgen dat er niks bruikbaars op staat. Zou het toch handig zijn als ik dat hier al kon vaststellen. :-) Richtprijs: wat volgens jou een beetje gebruikelijk is, desnoods een tikje meer - is niet zo erg. Je hoeft er uiteraard geen speciale moeite voor te doen, maar als er nog eens wat bij je in de weg staat, of je kan een eenvoudig deckje meepikken bij iemand waar je voor jezelf een hoogwaardiger apparaat gaat ophalen, dan mag je 't altijd laten weten. Dank bij voorbaat, etc. :-) O ja, nu je spreekt over afgebroken tandwieltjes en dergelijke - ik heb niet het idee dat het nu al veel gebeurt (ik hoor er nooit wat over) maar ik hoop stilletjes dat 3D-printers straks voor lage bedragen te koop zijn en aan een redelijk tempo voorwerpen kunnen maken... zou leuk zijn als we zo zelf vervangingsonderdelen konden maken. Heb je nog een online groep liefhebbers nodig die de 3D-plannen onderling willen delen, en dan kan je aan de slag. Daar zou ik nog wel zin in hebben. :-)

Ha, de HF100 is betrouwbaar, maar je hebt er tot nu toe wel vier van gehad (verleden tijd). Ja ja, leg dat maar eens uit. Verder allemaal weer leuke info. Tot de niet-werkende Betamaxcollectie hier behoort ook een Sanyo VTC 9300. Dat is antiek spul, leuk oefenmateriaal voor een gewichtheffer en verder (volgens de berichten) qua beeldkwaliteit matig. Maar: geweldig doordacht in elkaar gestoken met het oog op onderhoud. Geen kap met drie zijden die je er in z'n geheel af moet halen, maar aan elke zijde een paneeltje dat je apart los kan schroeven. Heb je parallel met die panelen de diverse printplaten, die aan één uiteinde gemonteerd zijn op plastieken asjes; je kan ze zó negentig graden draaien en eraan beginnen werken. Vergelijkbaar verhaal onderaan: bodemplaat, daaronder grote printplaat. Even openklappen, en kijk: je kan bij alle snaren. Zo eenvoudig is het bij die C9 (die ik ook open gehad heb) allerminst, maar daar staat weer tegenover dat ik begrijp dat de beeldkwaliteit van de Sony's heel wat mooier is. Dat is natuurlijk ook wat waard. :-) C10, C20 of hoger, werkend en voor een redelijke prijs: laat ons zeggen dat je daarvoor beter aan gindse zijde van de Moerdijk kan blijven. Wil allemaal niet zo lukken hier, helaas.

Tot nu toe heb ik geluk gehad wat betreft rommel kopen, ben verhoudingsgewijs weinig thuisgekomen met spullen die het niet deden. Ja, in het begin kocht ik stomweg recorders die sowieso altijd al prut geweest waren, maar je leert bij. :-) Voor VHS betaal ik vrijwel nooit meer dan de standaard kringloopprijs van tien euro, en zelfs ik (met mijn lage normen...) koop alweer een tijdje vrijwel alleen JVC of Panasonic. Alleen met het Betamaxverhaal wil het voorlopig niet lukken, daar ben ik eventjes klaar mee omdat ik daar toch een paar keer m'n neus gestoten heb, en ik zie het niet zitten daar telkens weer m'n latijn in te moeten steken zonder dat er resultaat komt, terwijl ik omkom in de VHS-dozen. :-) Paar maanden geleden een stereo C9 gekocht in de kringloop, beetje op goed geluk. Doet het natuurlijk niet. Zou wel eens de hall-sensor kunnen zijn, blijkbaar een gekend probleem met dat model. Hoe ouder ik word, hoe minder enthousiasme ik voel voor bijna alles wat met handel te maken heeft. Bij professionele verkopers zal je me dus niet gauw zien. :-) Ach, als je er nu echt van opaan kon dat een toestel werkelijk van a tot z is nagekeken en dat alle onderdelen vervangen zijn die ook maar een beetje verdacht waren (waaronder natuurlijk op z'n minst het rubber en de condensatoren...) dan zou ik een zeer behoorlijk bedrag willen betalen voor een mooi tweedehands apparaat. Helaas zijn er teveel gekken die even het frontje oppoetsen en daarna verklaren dat het toestel als nieuw is. Je weet meestal niet of je iemand mag vertrouwen, dus koop ik maar niks. Tja. O ja, je weet het wel via onze gemeenschappelijke kennis, maar voor de volledigheid nog eens zeggen: als je ooit een bruikbare N15xx in de weg hebt staan, dan houd ik me aanbevolen. Heb hier een paar plankjes met (hoogstwaarschijnlijk) school-TV uit ca, 1975-1985, en het kan niet anders of daar zit behoorlijk wat gewist materiaal tussen. Dat zou natuurlijk ooit nog eens overgezet moeten worden.

Mooi spul! :-) Helaas lijkt er in NL veel meer mooi materiaal te circuleren dan hier. Heb in jaren zoeken welgeteld twee keer een goedkope S-VHS gevonden in een kringloop. Is er een reden om 4 x JVC S-VHS met telkens TBC/DNR aangesloten te hebben? Ik bedoel maar, als ik zo'n toestellen tegenkom dan neem ik ze natuurlijk mee, maar je zou denken dat de beeldkwaliteit wel ongeveer gelijk is. Hoewel, ik heb hier een iets oudere 'gewone' JVC, naar ik vermoed uit het begin van hun 'B.E.S.T.'-tijdperk, en met dat toestel geeft B.E.S.T. uit ongeveer hetzelfde beeld als een later apparaat waarop de functie aan staat. Nee, ik begrijp het ook niet. Gaat het allemaal een beetje goed met de verluchting zo? Ik vertrouwde het bij mij niet, en ik heb onlangs iets in elkaar geknutseld: houten gordijnringen van ongeveer een centimeter dik, met daarrond reepjes rubber van een oude fietsband. Tja, je moet wat. Ziet er niet uit natuurlijk, maar zorgt toch voor een centimeter extra ventilatieruimte tussen apparaten, en je moet al heel veel moeite doen als je zo'n recorder die op een stuk rubber rust nog aan het schuiven wil krijgen. :-)

Hmm, als je een (hopelijk niet al te grote) lijst uit je mouw kan schudden van merken/types die in aanmerking komen, dan kan ik je waarschuwen als ik zo'n toestel tegenkom. Kans is erg klein, maar je weet maar nooit...

Ik zie wat krioelen rond de letters... dat lijkt me het bekende probleem van digitale compressie, ook wel bekend als vooruitgang. Ahem. Heb ik gewoon ook, zie daarvoor het filmpje dat ik je net gemaild heb (forum wil afbeelding uit filmpje niet aannemen, ik doe duidelijk iets verkeerd). Die groene streep boven het blauwe kader in jouw afbeelding, dat is dan wel weer vreemd. De suggestie blijft om eerst maar eens te kijken of je het probleem kan lokaliseren, dus wat experimenteren met diverse combinaties van kabels en apparaten. Goeie kans dat de Scart kaduuk is, toch? Laat ons hopen dat niet moet blijken dat er in de Pinnacle iets niet helemaal pluis zit. Echte freaks willen wel eens hun bedenkingen hebben bij die USB-apparaatjes, ik zeg het maar. :-)

Kijk, da's weer leuke info. :-) Niet dat ik licht en kleur ooit apart bewerkt heb, maar goed om te weten dat het kan (en waarvoor S-video dan nuttig is).

Ha, Den Bosch is nog wakker. Ik geloof dat de zomervakantie in NL begonnen is. :-) Even snel opnieuw tikken, want tekst was opeens weg. Doffie audio: niet stomweg de kop die niet helemaal juist staat? Is gemonteerd op een plaatje, dat met drie schroefjes aan het chassis bevestigd is: schroefje links en rechts van de kop, en een derde centraal erachter. Alle drie gevoelig, maar vooral die links en rechts (die kan je echt niet meer dan een kwart slag of zo moeten verdraaien, kan altijd dat de schroef achteraan een halve slag of zo bijgeregeld moet worden). Tip: zet een streepje aan het uiteinde van een van de gleufjes op de kop van de schroef. Scheelt een hoop gedoe als je alles weer wil terugzetten zoals het was. Maak voor de zekerheid een fotootje. Wat ik doe: stapeltje banden nemen waarvan ik weet dat ze met verschillende recorders zijn opgenomen. Kop afregelen op de eerste band, dan de volgende erin, en nog een en nog een... indien nodig tussentijds bijregelen en dan weer luisteren of de eerder geteste banden nog steeds goed klinken... net zolang tot je een instelling hebt waarop alle banden ok klinken. Omdat de achterste schroef het minst gevoelig is, probeer ik de kop in eerste instantie enkel daarmee goed te krijgen. Helemaal wetenschappelijk zal dat wel niet zijn (je loopt er immers de kans mee dat de kop toch een beetje schuin blijft staan t.o.v. het geluidsspoor. Uiteraard is luisteren met iets dat hoge tonen goed weergeeft een must - ik heb alles via de computer lopen, en vind een middelmatige koptelefoon aangesloten aan de computer goed genoeg. Zoals zovele tv's is ook bij de mijne het geluid via de ingebouwde luidsprekers helemaal niks, dus volkomen ongeschikt voor dit klusje. Techneuten met veel geld schijnen hiervoor trouwens een oscilloscoop te gebruiken. Vreemd, die stoorstreep via Scart. Zelf zou ik gokken op een problematische Scartkabel of de Pinnacle die om een of andere reden via tulp iets oppikt waar hij geen last van heeft via S-video. Wat is precies die 'blokkerige storing' waar je dan wel nog last van hebt bij S-video? Zouden we toch moeten kunnen wegkrijgen. :-) Waar ik dan weer tegenaan loop: het zou mooi zijn als je iets mechanisch kon uitvreten om elk toestel op elke band het stereospoor goed te laten afspelen. Had gehoopt dat dat zou lukken door wat te frunniken aan de geleiders die de band rond de koppentrommel trekken, maar dat heeft (bij mij...) geen effect. Ik weet niet of het op te lossen is. Iemand? O ja, nu Koelkast geschreven heeft dat zijn videohoek drie keer zo groot geworden is, willen we natuurlijk een nieuwe foto! ;-)

Ik heb me een maand of twee geleden ook eens verdiept in een computer-oplossing. Ik heb jarenlang met een DVD-recorder gewerkt, maar het was allemaal nogal bewerkelijk, zeker omdat mijn einddoel een harde schijf is... dus als het schijfje uit de recorder komt, ben je nog lang niet klaar. Mijn huidige werkwijze is wat eenvoudiger (en goedkoper... en waarschijnlijk een tikje minder goed...) dan wat onze diepgevroren vriend doet: VHS-recorder -> Panasonic DMR-ES10 -> Canopus ADVC 110 -> computer. Die DMR-ES10 is een DVD-recorder uit 2005. Het was destijds een van de eerste recorders die zowel DVD-R als +R konden gebruiken, dat was voor mij toen een belangrijke reden om voor dat apparaat te kiezen. Jaren later ontdekte ik pas dat dit model een zekere reputatie heeft bij kopieergekken, omdat het TBC-achtige eigenschappen heeft voor beelden die van een externe bron komen... en die 'verbeteringen' blijven ook behouden wanneer je het toestel enkel gebruikt voor doorlussen, dus: VHS in via de ene Scart, en dan gelijk weer signaal aftappen via een andere Scart en dat naar een iets recenter toestel sturen voor de eigenlijke opname. (Veeleisende kopieerders gaan nu roepen dat S-video beter is dan Scart. Zal ook wel, maar persoonlijk zie ik bij mijn opnames/toestellen het verschil niet. Ik hou het maar bij Scart, waarover ik dan (waar mogelijk) een RGB-signaal stuur.) Voor mij zichtbare voordelen van die DMR-ES10 (waarvan je de meeste misschien ook wel met een losse TBC zal zien... zelf heb ik zo'n ding niet): -Signaal dat uit de recorder komt, is gestabiliseerd. Inmiddels paar honderd uur gekopieerd met de computeropstelling, links en rechts wat resultaten bekeken; geen dropframes. -Beeldruis wordt voor een groot deel verwijderd: ruis door matige ontvangst wordt behoorlijk onderdrukt, en het onrustige dat zo'n beetje eigen is aan amateursystemen (denk aan kleurvlakken die steevast bestaan uit krioelende beeldpuntjes) verdwijnt bijna volledig. Nadeel: verwijderen ruis betekent vaak ook verwijderen van beeldnuances die wél gewenst zijn; ik zie mensen in dat verband wel eens spreken over het fenomeen van de 'plastieken gezichten'. Persoonlijk vind ik het erg goed meevallen, en vind ik een beeld mét DMR-ES10 sterk te verkiezen boven een beeld zónder. Ik heb die speciale eigenschappen trouwens pas ontdekt toen ik in 2009 naar een nieuwe recorder overstapte, en prompt merkte dat het beeld veel onrustiger was. Gelukkig had ik die oude Panasonic nog niet weggedaan... Zo'n DMR-ES10 wordt geregeld tweedehads aangeboden, lijkt veel verkocht te zijn. Heb er eens eentje te koop geweten voor vijf euro (want afstandsbediening kwijt, maar maakt voor mijn gebruik niet uit). De Johns van deze wereld vragen er vast honderd euro voor of zo. Ik zou zeggen dat je er voor twintig of dertig euro wel eentje op de kop moet kunnen tikken. Canopus ADVC 110: voor zover ik het begrijp, is dat ongeveer vergelijkbaar met die datavideo DAC200. Ik heb voor de mijne honderd euro betaald, en volgens de huidige marktprijs is dat geen koopje, maar nu ook weer niet erg duur - je ziet ze vaak voor net een tikje meer. Tip: op 2dehands.be staat er nu al drie weken eentje te koop waar geen minimumbod voor geldt. Bied eens twintig euro en kijk of er reactie komt... Mijn computer had geen Firewire. Voor vijftien à twintig euro insteekkaartje laten komen via Amazon, ook weer opgelost. Let op: Firewire kent een viekante en een langwerpige plug. De vierkante brengt geen voedingsspanning over, de langwerpige wel. De Canopus heeft dat nodig (tenzij je een losse voeding wil kopen, en dat is idioot duur, iets van een dertig euro of zo). Misschien geldt voor de Datavideo hetzelfde. Zo komt de beeldenstroom mijn computer binnendansen. Capturen doe ik met WinDV - een antiek programmaatje dat voor het laatst is bijgewerkt in 2003. Maar: het doet wat het moet doen, dus wat zou ik klagen. Gratis ook nog, dat scheelt zoeken naar een gekraakte versie. Krijg je DV AVI-bestanden van 12.5 GB per uur; ik maak er met Handbrake (ook weer gratis) mkv's van. Daar zitten een paar valkuilen in (kwestie van juist te figureren) dus bij belangstelling tik ik mijn instellingen daarvoor even uit. Misschien wel de grootste valkuil is dat vele programma's bij het gebruiken van de standaardinstellingen het beeld deinterlacen, waardoor de subjectieve waarneming verloren gaat dat je vijftig beelden per seconde ziet in plaats van vijfentwintig. Vervolgens nog even door Avidemux (gratis, jawel) halen om opnames desgewenst bij te knippen. O ja: Canopus (en dus ook DAC200, begrijp ik) sturen een DV AVI-signaal naar de PC; dat is gecomprimeerd. Er zijn liefhebbers die veeleisender zijn dan ik en die liever lossless capturen (heb eens een testje gedaan met een USB-dingetje waarmee dat ging, maar dat helaas hopeloos onstabiel werkte). Enig googelen bracht veel ellende-verhalen over lossless-capturen; op het Amerikaanse forum videohelp.com zweren ze bij de insteekkaarten die verkocht worden onder de naam 'All In Wonder'... en die enkel werken onder XP. Omdat ik stabiliteit belangrijker vind dan een klein tikje extra (theoretische?) beeldkwaliteit, houd ik het bij het gecomprimeerde signaal van de Canopus. Doe jezelf een lol en zorg ervoor dat je de opname desgewenst kan monitoren op een goed TV-scherm, ziet er toch nog wat anders uit dan een computermonitor. Denk ook aan het geluid: het kan geen kwaad dat geregeld te controleren, liefst met een hoofdtelefoon. Luidsprekers van een TV of van die iele computerluidsprekertjes zullen wel een hele hoop mogelijke kleine storingsgeluiden verdoezelen, en wie weet krijg je daar later spijt van). VHS-recorders die je veel tweedehands ziet en die je echt niet wil gebruken: -Sony/Samsung (beeld identiek, rest misschien ook). Heb er een aantal gekocht in minder verlichte tijden. Allemaal last van witte stipjes in beeld, nogal ruisig, jengelend mono-geluid en niet erg goed in het tracken van stereosporen. -Philips: onbegrijpelijk onscherp beeld. (Deze merken zullen ook wel goede recorders gemaakt hebben, maar ik heb het over de modellen uit pakweg 1995-2005 die je nu het vaakst aantreft.) Recorders die vaak worden aangeraden (en ik ben het daar mee eens): Panasonic en JVC. Ik volg ook de vaak geziene opinie dat Panasonic mechanisch het beste in elkaar zit, en dat JVC het beste beeld heeft (voor de meeste opnames). Panasonic is een tikje scherper dan JVC, en is vaak ook wat beter in het vinden van stereosporen. Heeft natuurlijk allemaal zo z'n voor- en nadelen, zo is JVC wat mij betreft beter voor banden met veel ruis. Controversiële stelling: er zal hopelijk wel een verschil zijn tussen het gros van de relatief goedkope machines en het selecte clubje hele dure, maar ik zie persoonlijk geen verschil tussen bijvoorbeeld een tweekops JVC en een een eenvoudig S-VHS-model uit dezelfde periode. Hangt misschien een beetje af van de opnames die je hebt liggen en/of van de apparatuur die je in een ketting hangt. Ik zeg het maar even...

Je kan er maar blij mee zijn. :-) Zelf vind ik het wat vreemd als ik van die advertenties zie waar voor pakweg vijftig eurocent* per stuk een of meerdere videobanden worden aangeboden. Dan denk ik: vind je het nu echt een goed idee om voor dat bedrag een advertentie op te stellen, een foto te maken, het geheel te publiceren, te mailen met geïnteresseerden en er dan voor te zorgen dat je thuis bent als zo'n liefhebber langskomt? Op een forum waar ik veel lees zit een rijke opschepper die - volgens mij een beetje om verontwaardigde reacties uit te lokken - wel eens schrijft dat hij volledige DVD-boxen in de vuilniszak steekt omdat hij er geen zin in heeft ze zelfs maar naar de kringwinkel te brengen - dat vind ik er dan weer over. Maar mensen die zoveel moeite doen spullen van minder dan een euro te verkopen, daar kan ik dan weer niet helemaal bij. :-) *Hier in België, met franken en centiemen, speelde dit minder - maar in Nederland, met z'n guldens en centen, was het wél raak: de verwarring tussen 'guldencenten' en 'eurocenten'. Valt me nu ineens op dat ik het woord 'eurocent' al jaren niet meer gehoord heb. Daar zijn we vanaf, geloof ik...

O, dat wist ik niet (of niet meer). Ik moet er eigenlijk eens achteraan gaan, kijken wat bij mijn schijfjes het nog wel doet en wat niet meer. Als we met een aantal liefhebbers overleggen moet het lukken om samen tot een volledige, werkende set te komen. :-)

Hmm, ik wilde onlangs een stukje JJ De Bom zoeken (uiteindelijk ook gevonden) en in alle drie de DVD-sets zat minstens één schijfje dat gedeeltelijk onleesbaar geworden bleek te zijn (en nee, ze zitten niet vol krassen en ja, getest in meerdere toestellen). Dat was beslist niet zo toen ik ze een jaar of vijf geleden kocht. Lijkt iets mis te zijn met die schijfjes (en misschien ook wel met andere schijfjes van hetzelfde label... weet niet zo meteen hetwelk). Kortom, allemaal nakijken en backuppen... Eigen aanwinsten: onder meer beide delen van 'Het geheim van de grote piramide' van Blake en Mortimer. Stond in 1996 op het verlanglijstje voor de plechtige kommunie, toen niet gekregen en nooit echt achteraan gegaan. Tja, en dan ben je twee keer zo oud voor je het weet. Nu aangetroffen in een kringloopwinkel, en gelijk meegenomen.

Dat wist ik niet. 't Was ook maar een 'bijgedachte' in het kader van het grote databankproject. :-) Ik zou er ergens nog wel begrip voor hebben als er niet al te veel enthousiasme voor zou zijn die digitale versies zomaar te delen - er gaat al snel héél veel werk in zitten...

Iemand die ik ken, kan en wil mogelijk wat ruilen. Heb Flegel een PM gestuurd met het mailadres.

Goeie argumenten, waar ik zelf niet aan gedacht had! Terzijde. Het zou wel heel mooi zijn als we ingescande en doorzoekbaar gemaakte gidsen hadden - toch wat uitgebreider dan wat je in de kranten vindt. Maar ja, da's echt wel een monnikenwerk... 52 nummers per jaar, à pakweg honderd bladzijden per nummer... reken maar uit. Een beetje zoals de BBC sinds enkele maanden aanbiedt... Genome. Alstublieft: http://genome.ch.bbc.co.uk/ Werken met een echte scanner vind ik erg traag gaan. Met een digitaal fototoestel is de beeldkwaliteit toch wat minder, maar als je een goed apparaat gebruikt gaat het lekker vooruit. Heb zelf mijn schoolcursussen zo gedaan: ongeveer twintigduizend pagina's, en dat heb ik toch overleefd - mijn record was een dag waarop ik zo'n tweeduizend foto's gemaakt heb. Ik geloof dat ik toen moest stoppen omdat de batterij leeg was. Het ging bij mij om enkelzijdige A4'tje,s dus 1 foto = 1 pagina. Met een gids kan je er natuurlijk twee tegelijk doen. Stel dat een redelijke gids dan honderd pagina's telt, dan kan 1 persoon op een redelijke termijn 40 000 pagina's fotograferen, een kleine acht jaar televisie dus. Doe het met z'n drieën en je zit aan twintig jaar, pakweg de periode 1980-2000, en dan heb je de periode die interessant is en die je courant aantreft op banden wel ongeveer gehad. Doenbaar dus. Maar toch veel werk. Vervolgens laat je er een OCR-programma op los, en dan heb je eigenlijk wel iets heel leuks in handen!

Weer een suggestie: de mogelijkheid links toe te voegen, bv. naar de catalogus van Beeld & Geluid, een Youtube-fragment of een online krantenartikel met meer informatie. Al kan dat natuurlijk ook in het opmerkingenveld. Misschien zou het in ieder geval mogelijk zijn een en ander zo te programmeren dat links 'aanklikbaar' zijn?

Even denken - wat ik met ondersteuning bedoel zou ongeveer het volgende kunnen zijn: naast een bandsysteem (in het screenshot in dit topic is VHS gekozen) zou je het wellicht ook zo kunnen programmeren dat je voor een DVD of een harde schijf als 'bron' kan kiezen. In dat laatste geval zou dan bijvoorbeeld een extra veld kunnen verschijnen waarin je kan aangeven in welke map iets staat. Ik weet niet of dat wat is? Techniek gaat snel, in het ideale geval heb je over een jaar of tien een gigantische cloud die dienst kan doen als bron om te kijken met gsm of iets degelijks, als extra backup, én als centrale om onderling bestanden uit te wisselen. Hoop dat we het nog eens mogen meemaken dat je een tv-uitzending van 2 GB of zo even kan uploaden met het gemak waarmee je nu een tekstbestandje doormailt. Misschien niet zo makkelijk uitvoerbaar, maar wel leuke droom: mogelijkheid om de kwaliteit van een opname te beoordelen a.d.h.v. een kort fragment, om te weten of een ander van een bepaalde uitzending een betere opname heeft dan jijzelf. Dacht eerst aan screengrabs, maar misschien is dat niet zo handig omdat je vele problemen nu eenmaal beter of net veel minder ziet 'in beweging'. Nog zo'n idee dat waarschijnlijk moeilijk te realiseren is: 'iets' om te identificeren dat apart ingevoerde opnames eigenlijk hetzelfde zijn. Als je de informatie van een uitzending zoals present bij persoon 1 bekijkt, krijg je een melding te zien dat iemand anders die opname óók heeft. Wordt misschien wel rommelig als mensen te veel gaan ruilen, waardoor het moeilijk zou worden om te weten of een opname die bij meerdere mensen voorkomt, afkomstig is van verschillende 'oeropnames' of gewoon onderling geruild. Nog ideeën: aanduiding stereo/mono, kwaliteit opname (toch nog iets anders dan 'kwaliteit tape'), 4:3 of breedbeeld (denk hierbij bv. aan buitenlandse reeksen waarbij het wel eens kan voorkomen dat de ene omroep een 4:3-master gebruikte en de ander voor breedbeeld koos). Verder aanduidingen om duidelijk te maken of iemand desgewenst van de band in kwestie af wil of enkel een digitale kopie wil doorsturen... enfin, zo kan je doorgaan. :-)

Paar dingetjes waar ik aan denk i.v.m. het catalogussysteem: -'Ondersteuning' voor diegenen onder ons (ikzelf...) die helaas niet de ruimte hebben om duizenden banden voor eeuwig op te slaan, en die cassettes na het kopiëren noodgedwongen afvoeren. -Mogelijkheid om databanken uit andere programma's (met name Excel, denk ik dan) te importeren. Scheelt al gauw enkele jaren tikwerk voor de onophoudelijke verzamelaar die al zo'n overzicht heeft liggen. :-) -Soort prikbord-toepassing waar je snel een grote of kleine lap tekst kan neerzetten. Bij mezelf denk ik bijvoorbeeld aan het txt-documentje met een index van mijn harde schijven. Copy-paste; paar seconden werk. Invoeren in een databank: duurt jaren. Als de informatie al op een of andere manier is ingevoerd, ook al is het dan niet zo mooi gepresenteerd, dan kan een ander er alvast bij. -'Ik ben op zoek naar...'-functie. Als je 't helemaal mooi maakt dan voorzie je een optie waarbij je erop gewezen wordt wanneer je een programma invoert waar iemand anders naar op zoek is. -Soort communicatievorm om elkaar te melden dat je iets voor een ander geupload hebt. Als iemand iets vraagt en je vindt zelf dat iedereen die opname wel mag hebben, dan kan je ze zo 'aanbieden', en bekijken anderen maar of ze zin hebben de uitzending al dan niet te downloaden. (Samenvatting van de vorige drie puntjes: misschien is een forum-achtig iets wel handig.) -Mogelijkheid om de informatie die je hebt ingetikt, lokaal op te slaan (misschien ook daar weer iets Excel-achtigs). Geeft toch een extra zekerheid, je weet maar nooit dat er eens iets crasht en het resultaat van alle tikwerk verloren gaat. Waarschijnlijk heeft vriend Koelkast aan vele van deze dingen zelf al gedacht (en de helft verworpen wegens onrealistisch ) maar ik dacht, ik gooi het toch even in de groep. ;-)

Slordig. Valt het te berekenen dat ze misschien een band uitspaarden door niet op reclame te wachten? Dus bv. wissel tijdens programma = 2 banden, tijdens reclame = 3 banden? Wat ik me dan zo afvraag: namen ze op wat op antenne ging (inclusief reclames, zenderlogo...) of tapten ze het signaal uit de studio af, met gewoon zwart (of opname studio die doorloopt, dat zou leuk zijn...) tijdens de onderbrekingen? Rechtstreeks is kwetsbaar natuurlijk, valt me nog mee dat ze de moeite namen een band mee te laten lopen...

Ik ben bepaald geen expert in wat collega-bandengekken doen, maar voor zover ik het begrijp is er wel enige samenwerking tussen Otto en B&G. Weet wel niet of het goed is om op een open forum een boompje op te zetten over dergelijke onderwerpen... Zijn er bekende privé-archiefjes met noemenswaardig materiaal? Grote berg VHS of Beta met gewist materiaal uit de jaren tachtig, dat soort dingen. Zo stond er ongeveer een jaar geleden op MP een advertentie voor vijfduizend beta's met Nederlandse opnames... in Spanje. Gokje: gepensioneerde expats die programma's lieten opsturen. Eigenlijk meteen laten schieten vanuit het idee: dat lukt nooit. Achteraf toch beetje spijt van, was misschien wel gelukt door met een aantal liefhebbers samen te leggen. Geen idee wat er van die verzameling geworden is... Losse flodder over B&G: net een editie van Waskracht! gekopieerd. Opening mist, dus even opzoeken hoe lang de volledige reportage moest zijn, dacht ik zo. Helaas pindakaas: het officiële archief heeft geen opname. Uitzending: 18 februari 2002...