mcmurdyy

Ja moeten de NCRV digi-beta's zijn geweest, maar waar die nu zijn weet ik niet.

Klopt, we hebben de originele negatieven per aflevering (A+B band) en we hebben de prints (complete aflevering) met NL geluid op perfo en duits geluid op perfo. Dit alles zonder titels in beeld (want die stonden op de video) Wat we dus (vreemd genoeg...) niet hebben is de versie vanaf video zoals die ook op DVD is verschenen (met titels in beeld).

Over uitgaves wil ik pas nadenken als ik alles ontvangen heb inderdaad.... maar wat ik tot nu toe gezien heb overtreft mijn verwachtingen wel Ik ben er helaas niet bij volgende week zondag... (slechte planning) maar iedereen die er wel is uiteraard veel plezier! (en ik heb mijn steentje wel bijgedragen )

Ja, dit zijn de files van blip.tv (van ogterop deux)....

Dit ziet eruit als 1 inch C-format.... Deze haspels werden vaak gebruikt voor korte bandjes... Ik zie op de ene staan dat ie 2 minuten duurt en de andere 4 minuten.... Dat kan zeker wel op deze haspels

Kan goed zijn dat umatic de bron was en deze vhs bedoeld voor de montage (evt met TC in beeld).. dan klopt de term ruw materiaal gewoon…

Titels, titels en nog eens titels! Bij speelfilms en docu's (zoals degene hierboven) die compleet op film werden gemonteerd werden de titels vaak meegemonteerd en ingebrand (heel simpel gezegd: door de titels apart te filmen/fotograferen en erna mee te belichten met de film). Omdat dit procedé relatief veel tijd vergt (ook met ontwikkelen etc erbij) werd het voor televisie meestal anders gedaan. Er waren in principe 3 soorten: Titelkaarten: Kaarten die op een houder voor de camera werden gezet. Voor ondertitels zaten de ondertitelkaarten in een apparaat dat ze heel snel kon laten "bladeren" zodat je iedere keer de juiste voor kon zetten Titeldia's: Ook om bijvoorbeeld omroeplogo's in de bovenhoek van de omroepster af te beelden Titelrol: De rol behang zoals hierboven genoemd, op twee rollertjes, meestal voor de aftiteling Meestal waren die titels wit op een zwarte achtergrond of zwart op een witte achtergrond. Deze werden gefilmd door een camera bij de eindregie en met behulp van super-impose (zwart-wit chromakey, je vervangt dus het zwart of wit door het beeld van de uitzending) aan het signaal toegevoegd. Tot eind jaren '60 waren deze titels meestal live. Dat wil zeggen dat de live-registratie, film of ampexband binnen kwam bij de eindregie, die dan de titels eroverheen zette en het geheel naar de zender stuurde. Dat is ook meteen de reden dat een aantal telerecordings geen titels hebben, deze zijn gemaakt van de ampexband zonder titels (want die werden bij de eindregie live gedaan). De vermelding "titelrol ontbreekt" in de B&G catalogus is heel simpel: de meeste beschrijvingen die je leest zijn door documentalisten in de jaren '90 gemaakt. Die speelden dan de film/telerecording/vhs af en constateerden dat er op de hele film/band geen aftiteling/titel/makers te vinden was, dus de " titelrol ontbreekt" (en dan staat er dus vaak dat de makers en producent zijn overgenomen uit de televisiegids/logboek bij gebrek aan in-beeld info). Later gebeurde het ook vaak dat een film of programma werd afgemonteerd op Ampex en dat bij die montage ook de titels er in gezet werden. (Soms was het een 2-traps raket en werd van de uiteindelijke montage een uitzendband met titels, de zogenaamde titelkopie, gemaakt) Als dan alleen de filmrol bewaard is dan mis je ook de titels. Bij buitenlandse programma's gebeurde het bijvoorbeeld heel vaak dat van de filmrol een videokopie gemaakt werd waar dan de ondertiteling in gezet werd. De filmrol kon dan vast terug naar land van herkomst en de video kon uitgezonden worden. Vanaf de jaren '80 kreeg je ook elektronische titelgeneratoren, maar in wezen verschilde het procedé niet van hiervoor: de uitgang van de generator werd gemengd met het videosignaal waarbij de zwarte/witte achtergrond ingevuld werd met het beeld van de uitzending.

Nope... heeft nooit aan de DAAN-catalogus gehangen iig....

in.beeldengeluid.nl.... is opgeheven ivm bugs en verouderde technologie (sinds de introductie van archiefsysteem DAAN in 2018 was er al niks nieuws meer toegevoegd....) Een deel van de foto's (NOB-collectie na 1990) is op zoeken.beeldengeluid.nl te bekijken

Kleine correctie: dit zijn sony C-format machines… dus geen BCN (of B-format)

Even mierenneuken: dit is een intercine-tafel en geen steenbeck. Loodzwaar en weinig/geen reserveonderdelen maar leuk voor de objectencollectie als tijdsbeeld

Ah tuurlijk Zat niet op te letten Met tijdcode in beeld?

Umatics.... Kopie van de Ampex A formaat/VCR banden van dhr Schwirtz(geen idee of de naam klopt) waarschijnlijk? (Eind jaren 80 gekopieerd naar BCN en gearchiveerd... Kwaliteit is matig...

Niet te hard juichen... De ambities zijn zeer zeker aanwezig maar er zal nog een hoop geregeld moeten worden.... Maar er worden zeker stappen gezet

Kleine correctie: @Spiny Norman = Reinier Discussiemoderator was Max Peters van Beeld en Geluid Dank voor de mooie woorden @Minuteman Het was een leuke middag om aan mee te doen en om ook aan het publiek de nieuwe pareltjes te laten zien en te vertellen over de achtergrond ervan. Voor wie ze ook nog wil zien, de fragmenten van Ja Zuster Nee Zuster en de aflevering van de Stratemakeropzeeshow staan op deze link: https://www.beeldengeluid.nl/70-jaar-tv-en-dat-vieren-we#fragmenten Maarten

Dit is dus Ampex A-Formaat (op dit formaat zijn ook ooit in Nederland de apollo 11 opnamen opgedoken van de NOS uitzending.....). Er zijn een aantal bedrijven in Nederland die dit kunnen overzetten. Let op bij het kiezen van de recorder dat er verschil is tussen low en highband... Systeem had zelfs nog een kleurenoptie... Helaas voldeed het formaat niet helemaal aan uitzendnormen en werd daarom een variant gemaakt die Type C genoemd werd... Overigens waren er in die tijd ook formaten die nergens compatibel mee waren... en dat zie je niet aan de buitenkant van de tape... helaas...

Hmm interessant... dit is dus een NRU/wereldomroep-plaat aan de hoes te zien... duidelijk niet voor uitzending want anders had de opname op 2 platen gestaan (je kunt een plaat nooit zo snel omdraaien dat de luisteraar het niet merkt, dus een lange opname werd altijd met 2 machines op 2 platen (met een beetje overlap) gesneden

Volgens mij zag ik deze opname gisteren langskomen ja (van ikon en voo, deels ondertiteld) 😛 en ik had al een vermoeden dat het een lastige was leek zelfs op een dub van film>VCR(of een ander matige drager)>umatic Als ik hierop mag reageren (in het kort): omdat het archiefmateriaal is van de omroepen zelf (productiearchief).

Van harte Integra! Was er een aantal weken geleden ook nog, blijft indrukwekkend om te zien. Doe jij toevallig ook U-Matic voor Beeld en Geluid? Dan is de kans groot dat ik aan de kant van B&G jouw files verwerk en controleer als ze binnen gaan komen

(Ik doe de uitleg nu even uit het blote hoofd... vergeef me als het niet 100% correct is) Perfotape (of Perfo... de gangbare naam voor de sep-mag geluidsband) is qua materiaal in deze periode meestal acetaat (net als de film) en is net zo breed als de film, 16mm en hetzelfde geperforeerd. De audio werd inderdaad opgenomen op 1/4-inch magneetband met een nagra die gekoppeld was aan de filmcamera (zodat het geluid ten allen tijde synchroon liep met het beeld, ook als bijvoorbeeld de cameramotor ietsje trager of sneller ging lopen doordat de batterij leeg raakte of omdat de magneetband iets oprekte door de opwikkelkracht), de filmklap was dan om het synchrone beginpunt te markeren. Voor montage werd die 1/4-inch magneetband vervolgens overgeschreven naar perfo, die (doordat de perforatie gelijk is aan de 16mm filmrol) dus ook altijd synchroon loopt met het beeld. Op de montagetafel werden vervolgens de filmrol en geluidsrol gelijkgelegd op de filmklap en vervolgens lag de gehele filmrol synchroon met het geluid op elk beeldje van de film. Men kon vervolgens dus op het beeldje nauwkeurig monteren met geluid. Een kopie van sepmag naar optisch is (als de optische track inderdaad op dezelfde filmrol kwam) inderdaad alleen mogelijk met een nieuwe print, mogelijk is wat aangeboden wordt in de marktplaatsadvertentie het bronmateriaal (dus nog zonder de optische geluidsstrook). Dat kan ik net niet zien op de foto's. Dit zou bijvoorbeeld gedaan kunnen zijn om de film te kunnen projecteren met geluid (maar 1 rol en makkelijker af te spelen). Omdat perfotape vaak van acetaat is is deze ook gevoelig (zelfs nog wat gevoeliger dan actetaat-film) voor het azijnzuur/vinegar-syndroom en daardoor ook het krimpen van de perfotape (vandaar ook de kromtrekking...). Bij Beeld en Geluid zijn er een aantal films waarvan alleen de perfo zo verzuurd is dat het nu dus een "stomme" film is geworden....geluid is niet meer afspeelbaar. Verzuring is eigenlijk niet te voorkomen, het is wel te vertragen door goede opslagcondities, ventilatie en het scheiden van te ver verzuurde blikken (want het gas dat bij verzuring vrijkomt kan andere acetaatfilms ook weer aantasten). Als het eenmaal begonnen is kun je het ook niet meer stoppen (dan rest dus alleen het maken van een nieuwe kopie van de film op bijvoorbeeld polyester-materiaal om de film te behouden).

Die losse geluidsband is inderdaad perfotape/sep-mag... zo te zien aardig kromgetrokken en waarschijnlijk ook verzuurd (vinegar-syndrome)... als het briefje klopt dan staat het geluidsspoor echter ook op de filmrol als optisch geluid en is er dus geen man overboord. (Hoewel in theorie de perfo beter van kwaliteit zou zijn als hij nog goed was ) Gelukkig ook dat ze in 2 aparte blikken zitten, anders was de film vrijwel zeker ook aangetast geweest. Dit lijkt uit het "oude" NCRV-archief/gebouw te komen aan de witte tape met opschrift te zien Het is overigens geen telerecording denk ik... ik vermoed filminlassen

Themakanalen worden niet gearchiveerd door B&G... Dat zijn "projecten" van de omroepen zelf en die zullen dan ook zelf moeten archiveren als ze daar behoefte aan hebben...

Hij is dus sowieso uitgezonden door de VPRO op 04-11-1984

Zoek je de radio- of tv-versie?

Volgens de uitzendgegevens van de eerste aflevering (geen rolverdeling bekend) waren de stemmen van: Gerrie Mantel, Ingrid van Benthem (Heinsius), Hans Otjes en Jerome Reehuis